Vorig jaar met de volledig beblaarde hakken over de sloot binnen gekomen. Maar wel aangemoedigd en ontvangen met liefde en m'n voeten later in een koud voetenbadje. Dat is helaas niet de realiteit voor mensen die vele kilometers meer in de benen hebben en gedurende de hele rit met angst en verdriet lopen. Zowel het vertrek, de rit zelf als de aankomst is hartverscheurend voor deze mensen.

Ik loop dit jaar weer mee, en zal hopelijk weer een klein steentje kunnen bijdragen aan de hulp die zo hard nodig is.

✌️